Supermodel Irina Shayk en acteur Bradley Cooper vormen een opvallend verenigd front als het gaat om de opvoeding van hun achtjarige dochter Lea. Het paar is naar verluidt een strikt beleid overeengekomen om de digitale blootstelling van Lea te beperken, een beslissing die de groeiende bezorgdheid weerspiegelt over de impact van vroege schermtijd op kinderen.
Shayk onthulde onlangs in een interview met People dat zij en Cooper Lea’s toegang tot digitale apparaten actief beperken. Hun gedeelde doel is om een kindertijd te bevorderen die gebaseerd is op verbindingen in de echte wereld in plaats van op virtuele verbindingen. Deze aanpak is volgens hen essentieel voor het opbouwen van sterke relaties, het koesteren van vriendschappen en het bieden van een liefdevolle, ondersteunende omgeving.
De stijgende trend van vroege digitale toegang
Deze beslissing past in een bredere trend van steeds vroege digitale toegang voor kinderen. Uit een rapport van Common Sense Media uit maart 2025 blijkt dat bijna één op de vier kinderen van acht jaar al een mobiele telefoon heeft, terwijl ruim de helft (51 procent) een of ander mobiel apparaat heeft, zoals een tablet. Deze statistieken benadrukken de uitdaging waarmee ouders worden geconfronteerd bij het beschermen van hun kinderen tegen de mogelijke nadelen van buitensporige schermtijd, waaronder ontwikkelingsachterstanden, aandachtsproblemen en sociaal isolement.
Een verenigd front ondanks terminologieverschillen
Hoewel Shayk de term ‘co-ouderschap’ publiekelijk heeft verworpen en er de voorkeur aan geeft hun regeling te omschrijven als eenvoudigweg volledig aanwezig zijn als moeder of vader bij hun dochter, is het praktische effect duidelijk: ze opereren met een hoge mate van afstemming. Shayk legde in een Elle -interview uit 2021 uit dat ze hun rollen als verschillend en totaal beschouwt bij de zorg voor Lea, waarbij ze het idee van gedeelde of gedeelde verantwoordelijkheid verwerpt.
Het kind op de eerste plaats zetten
Ondanks hun verschillende terminologie hebben Shayk en Cooper aantoonbaar prioriteit gegeven aan het welzijn van Lea. Hun voortdurende vakanties samen en hun wederzijdse lof in de pers duiden op een gezonde, samenwerkingsdynamiek. Door Lea’s digitale bekendheid te beperken en een verenigd front te handhaven, lijken ze haar opzettelijk te beschermen tegen de druk van roem en de potentiële schade van vroeg technologiegebruik.
De aanpak van het paar herinnert ons eraan dat succesvol co-ouderschap, ongeacht de labels, vaak afhangt van het boven alles stellen van de behoeften van het kind. Hun toewijding om Lea een gegronde, liefdevolle opvoeding te bieden onderstreept het belang van opzettelijk ouderschap in een steeds digitalere wereld
