Macaulay Culkin onthulde onlangs dat zijn vierjarige zoon, Dakota, oprecht gelooft dat hij – en niet zijn vader – de iconische Kevin McCallister is uit de vakantieklassieker uit 1990, Home Alone. Dit is niet zomaar een voorbijgaande fase; Dakota vertelt vol vertrouwen dat hij Kevin ‘was’, inclusief van de trap glijden en inbrekers eruit schoppen.
Het onwrikbare geloof van een kind
Tijdens Culkin’s “A Nostalgic Night with Macaulay Culkin” -tour, ter herdenking van het 35-jarig jubileum van de film, vertelde hij hoe zijn zoons, Dakota en de driejarige Carson, regelmatig naar de film kijken. Maar de connectie van Dakota gaat dieper dan alleen maar genieten; hij identificeert zich volledig als het personage.
Culkin vertelde dat hij zijn zoon vroeg naar iconische scènes, zoals het schoppen van inbrekers, waarop Dakota zakelijk antwoordde: ‘Ja.’ Toen hem werd gevraagd of hij van de trap afglijdt, antwoordde hij: “Dat doe ik zeker.” Dit heeft ertoe geleid dat Culkin hem speels heeft gecorrigeerd: “Jij leugenaar! Dat was ik.”
De illusie behouden
Culkin geeft toe dat hij deze fantasie opzettelijk verlengt. Ondanks dat Dakota uiteindelijk de rol van zijn vader in twijfel begint te trekken, blijft Culkin het idee versterken. Toen Dakota een foto van de zeven broers en zussen van Culkin te zien kreeg, wees hij er onmiddellijk één aan die ‘op Kevin lijkt’.
Culkin’s betrokkenheid reikt verder dan de film zelf. Hij heeft zijn zonen verteld dat hij de Kerstman helpt met het repareren van speelgoed op de Noordpool, waarbij hij beweert dat hij ‘zo goed is dat de Kerstman mij heeft gebeld’. Dakota accepteert deze uitleg zonder vragen.
De kracht van nostalgie en verbeelding uit de kindertijd
Dit verhaal benadrukt de opmerkelijke kracht van nostalgie en de grenzeloze verbeeldingskracht van jonge kinderen. Home Alone is een generatietoetssteen geworden, en voor Dakota zijn de grenzen tussen realiteit en fantasie vervaagd, waardoor een uniek schattig waanidee is ontstaan.
“Dakota denkt dat hij Kevin is,” deelde Culkin, en hij is niet van plan hem binnenkort te corrigeren.
Deze speelse dynamiek onderstreept hoe gemakkelijk kinderen verhalen absorberen en internaliseren, soms zelfs tot het punt dat ze geloven dat ze er deel van uitmaken. Het demonstreert ook de vreugde van gedeelde ervaringen; Culkin koestert deze momenten samen met zijn zonen en creëert zo hun eigen vakantietradities.
Het feit dat Culkin zich op deze misvatting baseert, getuigt van zijn toewijding om het gevoel van verwondering van zijn kinderen te koesteren en ervoor te zorgen dat hun geloof in magie zo lang mogelijk voortduurt.
