Onderzoekers van de Universiteit van Leipzig hebben een verbinding ontdekt, AP503, die de botsterkte bij muizen aanzienlijk verhoogt, wat een potentiële toekomstige behandeling biedt voor osteoporose en leeftijdsgebonden botverlies. De studie, gepubliceerd door het Rudolf Schönheimer Instituut voor Biochemie, richt zich op de GPR133-receptor, een tot nu toe onderbelicht pad dat cruciaal is voor de gezondheid van de botten.
Hoe GPR133 werkt en waarom het ertoe doet
GPR133 wordt geactiveerd door zowel mechanische belasting (zoals inspanning) als communicatie tussen botcellen. Deze activering bevordert de botvorming en onderdrukt de botafbraak, wat resulteert in sterkere, veerkrachtiger botten. De nieuw geïdentificeerde stof, AP503, bootst dit natuurlijke proces effectief na.
Deze ontdekking is belangrijk omdat osteoporose wereldwijd miljoenen mensen treft, vooral oudere vrouwen, wat leidt tot een verhoogd risico op fracturen en een verminderde kwaliteit van leven. De huidige behandelingen, hoewel effectief, hebben vaak bijwerkingen of vereisen invasieve procedures.
Belangrijkste bevindingen uit het onderzoek
Het onderzoeksteam, onder leiding van professor Ines Liebscher, ontdekte dat muizen met een verminderde GPR133-functie vroege tekenen van verlies van botdichtheid vertoonden. De introductie van AP503 maakte dit effect ongedaan bij zowel gezonde als osteoporotische muizen.
“Met behulp van de stof AP503… konden we de botsterkte aanzienlijk verhogen bij zowel gezonde als osteoporotische muizen”, zegt professor Liebscher.
Dit dubbele voordeel – het versterken van bestaand bot en het opnieuw opbouwen van verzwakt bot – maakt AP503 een veelbelovende kandidaat voor toekomstige proeven op mensen.
Bredere implicaties voor de vergrijzing van de bevolking
Deze ontdekking bouwt voort op eerder werk waaruit blijkt dat AP503 ook de skeletspieren versterkt. Dit suggereert dat de GPR133-receptor een centrale regulator van de weefselgezondheid kan zijn, vooral in ouder wordende lichamen. Het team uit Leipzig onderzoekt al verdere medische toepassingen, waaronder de behandeling van leeftijdsgebonden spierafname.
De Universiteit van Leipzig is een wereldleider op het gebied van G-eiwit-gekoppelde receptoronderzoek en heeft zich meer dan tien jaar gewijd aan het bestuderen van deze cruciale signaalroutes.
Concluderend betekent de identificatie van AP503 als een GPR133-activator een belangrijke stap in de richting van de ontwikkeling van nieuwe, effectieve behandelingen voor botverlies en leeftijdsgebonden kwetsbaarheid, en biedt hoop op een toekomst waarin sterkere, gezondere botten binnen handbereik zijn.
