Het nieuwe boek van Michelle Obama, The Look, biedt een boeiende kijk op hoe First Ladies historisch gezien mode hebben gebruikt om hun imago vorm te geven en de publieke perceptie te beïnvloeden. Deze lens benadrukt het belang van de mode-keuzes van Melania Trump tijdens haar tijd als First Lady, die, hoewel duidelijk verschillend van die van haar voorgangers, de evoluerende rol van mode in het Witte Huis onderstrepen.
Зміст
Een andere aanpak: mode als communicatie
Modehistoricus Einav Rabinovitch-Fox merkt op dat het kledinggebruik van Melania Trump aanzienlijk verschilde van dat van eerdere First Ladies. In tegenstelling tot degenen die mode gebruikten om specifieke boodschappen over te brengen of een verhaal op te bouwen, leek de stijl van Trump meer individualistisch, eerder gedreven door persoonlijke voorkeur dan door strategische communicatie. Dit wil niet zeggen dat haar keuzes geen impact hadden; ze weerspiegelden eerder een andere benadering van de rol.
Zoals Rabinovitch-Fox opmerkte, stond Trump niet bekend om haar spreken in het openbaar, waardoor haar mode-keuzes nog belangrijker werden als vorm van communicatie. Gebruikmakend van haar achtergrond als voormalig model, gebruikte ze vakkundig kleding om een boodschap over te brengen – vaak een van onverschilligheid voor kritiek.
Het ‘I Real Don’t Care’-jack: een controversieel moment
Een van de meest memorabele en controversiële momenten in de mode-keuzes van Trump was haar bezoek aan de Amerikaanse grens in 2018. Terwijl ze daar was om de controverse rond de behandeling van kinderen in immigratiecentra aan te pakken, droeg ze een legergroene Zara-jas met de woorden: “Het kan me echt niets schelen, DO U?”
De onmiddellijke reactie was intens, waarbij velen haar gevoeligheid en oordeel in twijfel trokken. In reactie daarop verklaarde Trump dat het jasje simpelweg een manier was om te laten zien dat ze zich niet wilde laten beïnvloeden door kritiek van de ‘linkse media’. Hoewel controversieel, benadrukt het incident het potentieel dat mode een bliksemafleider kan worden voor politiek en sociaal commentaar.
Het Vogue-covergeschil
Naast specifieke momenten kreeg Trump ook te maken met een hardnekkig probleem met het tijdschrift Vogue. Opvallend is dat ze tijdens haar tijd als First Lady geen coverstory ontving, een voorrecht dat vóór haar aan Michelle Obama en Hillary Clinton was verleend.
Trump bekritiseerde het tijdschrift publiekelijk, beschuldigde het van vooringenomenheid en suggereerde dat haar weigering om op de cover te verschijnen een gevolg was van zijn redactionele voorkeuren. Haar standpunt leidde tot een debat over de rol van modepublicaties bij het vormgeven van het publieke imago van First Ladies en mogelijk de politieke impact die dit kan hebben.
Een weerspiegeling van bredere trends
Trumps voorkeur voor hoogwaardige Europese couture boven Amerikaanse ontwerpers droeg verder bij aan haar aparte imago. Haar strakke, op maat gemaakte esthetiek werd echter een kenmerkend element van haar stijl. Rabinovitch-Fox suggereert dat de keuzes van Trump niet alleen haar persoonlijke smaak weerspiegelden, maar ook een lens vormden waarmee we de huidige politieke regering konden bekijken.
First Ladies begrijpen steeds meer de kracht van mode en de rol ervan bij het vormgeven van een publiek imago. Ze streven ernaar een imago op te bouwen dat zowel het land als de agenda van hun echtgenoot vertegenwoordigt. De ervaring van Melania Trump onderstreept de complexiteit en de evoluerende dynamiek van mode en politiek binnen het Witte Huis, en laat een blijvende stempel drukken op het discours rond de rol van First Lady.
